Het Lelijke Eendje en de Schitterende Zwaan
In een stille vijver, omringd door riet, Zwom een eendje, klein en onopvallend. Zijn veren waren grauw, zijn houding bescheiden, En hij voelde zich anders dan de rest.
De andere eenden plaagden hem, Lachten om zijn pluizige verschijning. “Het lelijke eendje,” noemden ze hem, En hij voelde zich eenzaam en verdrietig.
Maar op een dag, toen de zon hoog aan de hemel stond, Keek het eendje in het water en zag zijn spiegelbeeld. Met een schok herkende hij zichzelf: Hij was geen eendje, maar een prachtige zwaan!
Zijn veren waren wit als sneeuw, Zijn hals lang en sierlijk. De andere dieren staarden hem aan, Verbaasd over zijn transformatie.
De zwaan strekte zijn vleugels uit, En zweefde boven het water. Hij voelde zich trots en vrij, Een schitterende zwaan, voor altijd.
En zo leefde hij, gelukkig en vol gratie, In de vijver waar hij ooit een lelijk eendje was. Want soms, heel soms, verbergt schoonheid zich, Tot het juiste moment aanbreekt en het zich openbaart.
PSP Forum
